درمان درد شانه با فیزیوتراپی

شانه یخ‌زده یا کپسولیت چسبنده چیست؟

گرفتگی شانه به علت تشکیل بافت همبند را شانه منجمد یا یخ‌زده یا کپسولیت چسبنده گویند که دردناکی حرکت شانه یا عدم حرکت آن را به دنبال دارد. پزشکان در مورد علت اصلی بروز شانه یخ‌زده اتفاق نظر ندارند؛ برخی آن را ناشی از التهاب، برای مثال در اثر مواردی چون التهاب لایه داخلی کپسول مفصلی یا سینوویوم، یا پی‌آمد واکنش‌های خودایمنی‌ای می‌دانند که در آنها بدن به مواد و بافت‌های خود حمله می‌کند.

واکنش‌های پس از صدمه دیدن یا جراحی:

حرکت ندادن شانه به دلیل بروز درد ناشی از عارضه‌هایی چون آرتریت (بیماری التهاب مفصل)، پارگی تاندون چرخاننه شانه، التهاب بورس یا بورسیت یا التهاب تاندون یا تاندونیت.
حرکت ندادن بازو به دلایلی مانند بستن آتل پس از جراحی یا شکستگی شانه

بااین حال غالباً دلیل مشخصی برای این نوع گرفتگی و خشکی شانه وجود ندارد.

تصویر شانه:

اکثر بیماران مبتلا به چسبندگی شانه ابتدا با تشدید درد و سپس محدود شدن دامنه حرکتی شانه مواجه می‌شوند. تشخیص علائم و نشانه های شانه یخ زده دارای ۴ مرحله است، فیزیوتراپی می‌تواند مرحله بیماری را به درستی تشخیص دهد:

مرحله اول

تشخیص شانه یخ زده معمولاً در این مرحله دشوار است. بیمار حدود ۱ تا ۳ ماه از علائمی رنج برده است که در حال تشدید شدن هستند. حرکت فعال و غیرفعال، یعنی حرکتی که بیمار به اراده خود انجام نمی‌دهد و شانه را حرکت می‌دهد، به بروز درد دامن می‌زند. بیمار معمولاً هنگام ثابت بودن دردی سنگین را در شانه حس می‌کند، اما درد در اثر تکان دادن شانه شدید و “تیز” می‌شود. توانایی حرکتی در این مرحله اندکی کاهش می‌یابد، و بیمار برای رهایی از درد، کمتر شانه را به کار می‌گیرد. محدودیت حرکتی شانه هنگام “چرخش خارجی”، یعنی چرخاندن دور از بدن بازو، بیشترین شدت را دارد، اما به تدریج بالا بردن بازو، خم و دور کردن بازو از بدن، یا بردن دست پشت بدن، یعنی چرخش داخلی، نیز دشوار می‌شود. بیمار شب هنگام و در طول روز دچار درد می‌شود.

مرحله دوم

در این مرحله ۳ تا ۹ ماه از زمان شروع علائم گذشته است و به احتمال زیاد محدودیت حرکتی و درد، به ویژه در شب‌ها، افزایش قابل توجهی یافته است. بیمار هنوز می‌تواند تاحدی شانه را حرکت دهد، اما دامنه حرکتی این مفصل به علت درد و گرفتگی و خشکی شانه کاهش یافته است.

مرحله سوم

علائم ۹ تا ۱۴ ماه دوام داشته است و دامنه حرکتی شانه کاهش قابل ملاحظه‌ای داشته است. بیمار در آغاز این مرحله هنوز احساس درد دارد، اما درد در اواخر این مرحله کاهش می‌یابد و معمولاً تنها زمانی بروز می‌یابد که بیمار به شانه فشار بیاورد و آن را در انتهای دامنه حرکتی آن به کار گیرد.

مرحله چهارم

پس از ۱۲ تا ۱۵ ماه تحمل علائم، درد کاهش چشمگیری به ویژه در شب‌ها، می‌یابد. دامنه حرکت هنوز محدود است، اما توانایی کامل کردن فعالیت‌های روزمره، از جمله حرکت بالای سر، به سرعت در حال بهبود است.

تشخیص گرفتگی شانه:

فیزیوتراپی غالباً بیماران مبتلا به شانه یخ زده را تا شروع مرحله در حال یخ زدن یا اوائل مرحله یخ‌زدگی ویزیت نمی‌کند. فیزیوتراپی جهت تشخیص افتراقی و حذف احتمال ابتلا به دیگر بیماری‌ها، بیمار را کاملاً معاینه می‌کند و سابقه پزشکی وی را به دقت بررسی می‌کند. الگوی ویژه کاهش دامنه حرکتی، موسوم به “الگوی کپسولی” را که یکی از عوارض رایج ناشی از یخ زدگی شانه است، ارزیابی می‌کند و ابتلا به عارضه‌های دیگری مانند دیابت، اختلال غده تیروئید و اختلال‌های خودایمنی مرتبط با یخ زدگی شانه را مد نظر قرار می‌دهد.

راه و روش های درمان:

فیزیوتراپی کمک شایان توجهی را در مدیریت شانه یخ زده و درمان گرفتگی عضلات گردن ارائه می‌دهد و با بهره‌گیری از روش‌های گوناگون غیر جراحی، درد و محدودیت را مدیریت می‌کند، تأثیر نامطلوب عارضه بر زندگی روزمره را کاهش می‌دهد و با دقت پیشروی عارضه در مراحل مختلف را تحت نظر می‌گیرد. تمرکز اصلی درمان فیزیوتراپی، و ورزش شانه حفظ دامنه حرکتی شانه تا حداکثر میزان ممکن، مدیریت درد و در مرحله ذوب شدن اطمینان از بهبود سریع بیمار و ازسرگیری مجدد حرکت‌های معمول شانه است. سودمندی تزریق کورتیکواستروئید در کاهش اثرهای مرحله التهاب به اثبات رسیده است، به این ترتیب فیزیوتراپی می‌تواند سریع‌تر درمان خشکی شانه و گرفتگی را شروع کند. البته تزریق کورتیکواستروئید زمانی بهترین نتیجه را به دست می‌دهد که در مرحله اول التهاب انجام شود. اثرهای جانبی این تزریق بسیار ناچیز است و گاهی بیمار با هیچ اثر جانبی‌ای روبه‌رو نمی‌شود. برای درمان یخ زدگی شانه از تزریق کورتیزون ، پرولوتراپی و … استفاده می شود.

فیزیوتراپی:

روشهای فیزیوتراپی مختلفی برای درمان خشکی و گرفتگی عضلات شانه (از علائم شانه یخ زده و منجمد) وجود دارد، نمونه ای از این روشها عبارتند از:

تمرین وحرکت‌های اصلاحی
درمان با دست یا منوال تراپی
ماساژ
برق درمانی به وسیله دستگاه TENS یا دستگاه تحریک الکتریکی عصب از راه پوست
اولتراسوند
لیزر درمانی

حرکات ورزشی:

تمرین‌های خاصی برای کشش شانه وجود دارد، البته ممکن است متناسب با شرایط هر بیمار شانه یخ زده تغییراتی را در نحوه انجام ورزش شانه درد به وجود آورد.

هر تمرین ورزش کتف را به طور منظم ۱ تا ۲ بار در روز انجام دهید و جهت بهتر انجام دادن تمرین‌ها، قبل از شروع دوش آب گرم بگیرید یا از یک بطری مملو از آب داغ استفاده کنید.

احساس کشش یا درد خفیف در طول انجام ورزش تقویت عضلات شانه طبیعی است، اما چنانچه درد شدید بود یا بیشتر از ۳۰ دقیقه طول کشید، انجام تمرین توصیه نمی‌شود. تمرین‌ها را به یک باره قطع نکنید، بلکه به تدریج تعداد دفعات انجام تمرین‌ها را کاهش و وقفه بین دو نوبت را افزایش دهید.
فیزیوتراپی از مهارت بالایی در زمینه ارزیابی و درمان عارضه شانه یخ زده برخوردار است. فیزیوتراپی پس از معاینه کامل بیمار، تعیین می‌کند که عارضه در چه مرحله‌ای قرار دارد. آگاهی از مرحله عارضه از آن رو بسیار مهم است که هر مرحله درمان متفاوتی دارد. به حرکت درآوردن زودهنگام شانه درد را تشدید خواهد کرد، و از طرفی اگر شانه مدت زیادی بی‌حرکت بماند، خشکی و گرفتگی آن افزایش خواهد یافت. فیزیوتراپی زمان مناسب شروع درمان و برنامه درمانی را مشخص می‌کند.

۱- پاندول و حرکات آن

بگذارید دست در کنار بدن تاب بخورد.

حرکت دست در ابتدا رو به جلو و عقب است.

سپس دست را در دو جهت ساعتگرد و پادساعتگرد به صورت دورانی تاب دهید.

هر حرکت را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید.

۲- چرخش رو به بیرون

بنشینید و شیئی مانند عصا، وردنه یا چتر را در دست بگیرید.

آرنج را در تمام مدت کنار بدن نگه دارید.

با بازوی سالم شیء را رو به جلو فشار دهید تا بازوی دردناک بچرخد و از حالت میانی خارج شود، این حرکت را در حالت خوابیده نیز می‌توان انجام داد.

اجازه ندهید بدن برای جبران این حرکت بچرخد.

این حرکت ورزش درد کتف را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید.

۳- بردن بازو بالای سر

به پشت دراز بکشید. (تصویر انجام حرکت را برای شانه چپ نشان می‌دهد.)

با دست سالم بازوی دردناک را از مچ بگیرید و به بالا ببرید.

قوس کمر را افزایش ندهید و کمر را رو به بالا نبرید. می‌توانید آرنج را از ابتدا خم کنید. این حرکت را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید.

۴- چرخش رو به بیرون/ بردن بازو بالای سر

به پشت دراز بکشید، زانوها را خم کنید و کف پاها را صاف روی زمین بگذارید.

دست‌ها را پشت گردن یا سر ببرید، به گونه‌ای که آرنج‌ها رو به سقف قرار گیرند.

بگذارید آرنج‌ها پایین بیایند.

این حرکت را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید.

۵- زانو زدن روی چهار دست و پا

دست‌ها را بی‌حرکت نگه دارید.

به آرامی رو به عقب بروید و روی پاشنه‌ها بنشینید.

برای دشوارتر کردن حرکت فاصله بین زانوها و دستها را بیشتر کنید.

این حرکت را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید.

۶- نشسته یا ایستاده

از یک قرقره استفاده کنید یا حلقه‌ای را در ارتفاع بالا ثابت کنید. قرقره یا طناب از میان حلقه رد شده را با دست سالم پایین بکشید تا دست و بازوی دردناک رو به بالا حرکت کند.

این حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید.

نکته: بهترین روش انجام تمرین این است که قرقره را پشت بدن ثابت کنید.

۷- کشش پشت شانه

دست دردناک را از عرض بدن رد کنید و به سمت شانه دیگر ببرید.(در تصویر انجام حرکت روی شانه چپ نشان داده شده است)

آرنج را با دست سالم بکشید تا کشش ملایمی را احساس کنید.

می‌توانید با انجام این حرکت در حالت خوابیده به پشت میزان کشش را افزایش دهید.

این حرکت را ۵ بار تکرار کنید، و هر بار ۲۰ ثانیه در حالت کشش بمانید.

۸- بردن دست پشت بدن

بایستید و دست‌ها را کنار بدن نگه دارید.

مچ دست دردناک را با دست سالم بگیرید.

دست را به آرامی به سمت باسن طرف مخالف بکشید.

بازو را پشت بدن ببرید.

برای دشوار کردن این حرکت می‌توانید، مانند تصویر از حوله استفاده کنید.

این حرکت را ۵ بار تکرار کنید.

به خاطر داشته باشید که این تمرین غالباً آخرین حرکتی است که تجویز می‌شود، بنابراین اگر انجام آن را دردناک یافتید، به خود فشار نیاورید.

سندرم گیر افتادگی شانه چیست؟

سندروم گیر افتادگی شانه یا ایمپینجمنت شانه که به لاتین Shoulder impingement syndrome آسیب شایعی است که در آن بورس شانه و یا تاندون های گرداننده شانه یا روتاتور کاف در هنگام بالا آوردن بازو به صورت عمودی مکررا دچار گیرافتادگی می‌شوند و مورد فشار قرار میگیرند.

گیرافتادگی شانه ممکن است خیلی دردناک باشد.

گیر کردن مداوم شانه می تواند موجب بورسیت شانه (التهاب کیسه های مفصلی)، آسیب ساختاری تاندونهای گرداننده شانه، پارگی عضلات روتاتور کاف یا تاندونیت روتاتور کاف شود.

اولین نتیجه این آسیب ها این است که حرکت دادن شانه دردناک میشود اما احتمال ضعیف شدن قابل توجه عملکرد شانه و پارگی کامل تاندون روتاتور کاف نیز وجود دارد.

ناحیه گیر افتادگی شانه کجاست؟

ناحیه گیر افتادگی شانه بین سر استخوان بازو یا هومروس (استخوان توپی شکل شانه) وبالای استخوان کتف (که با نام آکرومیون یا زائده اخرمی شناخته می شود) است.

هنگامی که شانه عملکرد نرمالی داشته باشد، حرکت زائده اهرمی استخوان کتف نباید بر بورس نرم یا تاندون های روتاتور کاف زیر آن تاثیر بگذارد.

اما وقتی ماهیچه های شانه ضعیف باشند یا نا هماهنگ عمل کنند، الگوهای حرکتی شانه ممکن است غیر عادی شوند و گیرافتادگی شانه رخ دهد.
اولین نشانه گیر افتادگی شانه غالباً صدا دادن ساده شانه یا به عبارتی کلیک کردن شانه است.

با گذشت زمان این گیر کردن های کوچک به کلیک کردنهای دردناکی تبدیل می شوند که تحرک شانه را کم میکنند و در نهایت موجب میشوند که شانه کارایی خود را از دست بدهد.

وقتی گیر افتادگی اتفاق می افتد، بورس شانه مکررا تحت فشار قرار میگیرد و متورم می شود و مشکل بورسیت شانه پیش می آید.

به همین ترتیب گیر افتادگی مکرر تاندون روتاتور کاف ممکن است منجر به تاندونیت روتاتور کاف شود.

در موارد حاد عضلات گرداننده شانه پاره می شوند.

تمام این آسیب ها ممکن است باهم یا جداگانه اتفاق بیفتند.
چگونه بفهمید که دچار گیر افتادگی شانه یا ایمپینجمنت شانه شده اید؟

نشانه های معمول گیر افتادگی شانه عبارتند از:

دردناک بودن یا کلیک کردن شانه هنگامی که دستتان را پشت سر یا کمر خود می برید.
احساس درد هنگامی که می‌خواهید کمربند صندلی را بگیرید یا آن را روی سینه تان بکشید.
درد شانه هنگامی که بازویتان را تا ارتفاع شانه تان بالا می آورید و یا وقتی که بازویتان را بالای سرتان می برید.
احساس درد هنگام که بر روی شانه آسیب دیده دراز می کشید.
در شرایطی که آسیب‌دیدگی شدیدتر شود ممکن است شانه حتی در حال استراحت و ثابت قرار داشتن نیز دردناک باشد.
ضعف عضلانی یا درد عضلات هنگامی که می خواهید چیزی را بردارید یا بلند کنید.

بهترین آزمایش برای افتادگی شانه چیست؟

گیر افتادگی شانه معمولاً در معاینات بالینی توسط یک پزشک یا فیزیوتراپیست ماهر تشخیص داده می شود.

آنها یک سری آزمایشهای مخصوص گیر افتادگی شانه را انجام می دهند تا وجود یا عدم وجود این آسیب را مشخص کنند.

آنها همچنین دامنه حرکتی شانه، قدرت عضلات گرداننده شانه (رو تاتور کاف) و تاثیر استخوان کتف بر گیر افتادگی را بررسی می کنند و آزمایشات مرتبط دیگری را نیز انجام می دهند.
تصویر برداری سونوگرافی در زمان واقعی (در لحظه)
سندرم گیرافتادگی شانه
درمان سندرم گیرافتادگی شانه

اسکن سونوگرافی نسبتاً ارزان است و آزمایش تشخیصی موثری برای به تصویر کشیدن تغییرات و پیشرفت گیر افتادگی شانه و تشخیص هرگونه جراحت مرتبط با آن ها، مانند بورسیت شانه پارگی های روتاتور کاف، تاندونیت کلسیفیه یا تاندینوپاتی شانه است.

هنگام انجام اسکن سونوگرافی در لحظه، کسی که سونوگرافی را انجام میدهد یا رادیولوژیست می تواند همانطور که شانه در ناحیه گیر افتادگی حرکت می کند وضعیت شانه را مشاهده کند.
آیا MRI گیر افتادگی شانه را نشان میدهد؟

بعید است که گیر افتادگی شانه در MRI مشخص شود. MRI یک آزمایش استاتیک است که نمی تواند به درستی از ناحیه گیر افتادگی شانه عکسبرداری کند، مثلاً در حالی که بازویتان در کنارتان قرار میگیرد.

MRI ممکن است پارگی ها یا بروسیت روتاتورکاف را نشان دهد اما وجود گیر افتادگی دینامیک را نشان نمی دهد.

اشعه ایکس:

اشعه ایکس گیر افتادگی را نشان نمیدهد اما می‌تواند کم شدن فضای زیر زائده اخرمی به دلیل وجود خارهای استخوانی را نشان دهد.

با پزشک خود درباره مناسب ترین آزمایش های تشخیصی و بالینی مشورت کنید.

چه افرادی از سندروم ایمپینجمنت شانه رنج می برند؟

سندروم گیر افتادگی بیشتر برای کسانی اتفاق می‌افتد که فعالیتهای فیزیکی را انجام می‌دهند که نیاز به بالا بردن مکرر بازو دارند مانند تنیس، گلف، شنا، وزنه برداری یا پرت کردن توپ.

حرفه هایی که نیاز به بالا بردن مکرر بازو تا بالای سر دارند یا کار کردن با دستها در حالیکه دست ها در ارتفاع شانه یا بالاتر هستند، بیشتر افراد را در معرض آسیب گیر افتادگی عضلات گرداننده شانه قرار می‌دهند.

چه چیزهایی موجب گیر افتادگی شانه می شوند؟

در حالی که یک جراحت حاد مانند سقوط کردن و زمین خوردن، ممکن است اتفاق بیفتد و موجب این آسیب شود اما برخورد روتاتور کاف/ بورس با لبه خارجی کتف (آکرومیون) بیشتر به دلیل حرکات مکرر بازو در ناحیه گیر افتادگی اتفاق می افتد.

وضعیت بدنی هایی که به طور قابل توجهی ناحیه زیر زائده اخرمی را باریک میکندند، شامل موارد زیر هستند:

وقتی بازو مستقیماً بالای سر قرار می گیرد
وقتی بازو ها تا ارتفاع شانه یا نزدیک آن بالا آورده شده و حرکت داده می شوند
قوز کردن و جلوتر قرار گرفتن شانه ها

تاندونهای عضلات گرداننده شانه ها با استخوان ها (در اصل زائده اخرمی) و رباط هایی که یک کمان محافظت کننده را بر روی شانه شکل می دهند محافظت می شوند اما آنها باعث نمی شوند که شانه دیگر آسیب نبیند.
هر کدام از این ساختار ها، از استخوان گرفته تاماهیچه ها و تاندون ها و روباط ها یا بورس ها ممکن است آسیب ببینند.

این آسیبها انواع مختلفی دارند، مانند بورسیت شانه، تورم متوسط تاندون (تاندونیت روتاتورکاف) تاندونوپاتی کلسیفیه (تشکیل استخوان درون تاندون) و پارگی های کامل یا جزئی تاندون روتاتور کاف که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.

شروع تدریجی گیرافتادگی:

اگر شروع گیر افتادگی شانه شما تدریجی باشد، مهم است که وضعیت بدنی دینامیک و استاتیک شما، قدرت و انعطاف پذیری عضلانی و شکل ستون فقراتتان دقیقاً توسط یک فیزیوتراپیست بررسی شوند تا او بتواند برای درمان و راهنمایی شما به طور موثر برنامه ریزی کند.

شروع تدریجی گیر افتادگی شانه به دلیل عادات حرکتی غلط به طور منظم در آینده تکرار خواهد شد و در نتیجه نیاز است که در دوره ی توانبخشی و فیزیوتراپی این عادات غلط تصحیح شوند.

درگیر شدن عضلات گرداننده شانه:

روتاتور کاف گروه مهمی از ماهیچه هایی هستند که وظیفه پایداری و کنترل کنندگی شانه را به عهده دارند و مرکزیت مفصل شانه را حفظ میکنند.

به عبارت دیگر روتاتورکاف گردی شانه را درست در مرکز سوکت کوچک(گلنوئید) نگه میدارد.

اگر شما احتمال هر گونه آسیب دیدگی روتاتورکاف را می دهید مهم است که نوع آسیب دقیقاً مشخص شود زیرا درمان برای جراحت‌های خاص روتاتور کاف یا ترکیبی از آنها متفاوت خواهد بود.

درگیر شدن استخوان کتف:

استخوان کتف به عنوان پایه ای برای پایدار ماندن اندام های فوقانی (دست ها) عمل می کنند و یک نقش حیاتی را به عنوان یک پایه دینامیک پایدار برای اتصال بازوها به دیواره سینه دارند.

بازوی شما مانند بوم جرثقیل عمل می کند تا بتواند فعالیت های کاربردی با دامنه های حرکتی زیاد را انجام دهد.

ضعیف بودن ماهیچه های کتف در کنترل شانه ممکن است موجب کشیده شدن زائده اخرمی (آکرومیون) به سمت بورس شانه و کاپ روتاتور شود و در نتیجه گیر افتادگی داینامیک شانه اتفاق بیفتد.

در این مورد دوره فیزیوتراپی و توانبخشی شما باید شامل بررسی و نرمال سازی عملکرد کتف شانه نیز باشد.

بهترین درمان برای گیر افتادگی شانه چیست؟

ساختار های مختلف و متعددی وجود دارند که ممکن است با گیر افتادگی گرداننده شانه مجروح شوند و هر کدام از این ساختار ها ممکن است نیاز به روش درمانی متفاوتی داشته باشند.

در حقیقت فهمیدن دلیل گیر افتادگی در وهله اول، مهم‌ترین قدم برای بهبود آسیب در کوتاه مدت و جلوگیری از گیرافتادگی مجدد شانه در بلند مدت است.

از طرفی گیر افتادگی مکرر شانه می تواند شما را در معرض خطر پارگی عضلات گرداننده شانه قرار دهد و در نهایت کارتان را به جراحی بکشاند.

از آنجا که جراحت‌های گیر افتادگی شانه و گزینه های درمانی برای آنها ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت باشند، مراجعه به یک حوزه سلامت که تخصص ویژه ای در جراحت های شانه دارد، ضروری است.

راهنمای عمومی برای درمان گیر افتادگی شانه:

محققان به این نتیجه رسیده اند که برای بازتوانی این نوع جراحت ها و جلوگیری از آسیب دیدگی مجدد، اساسا ۷ مرحله وجود دارد که نیاز است که پوشش داده شوند.

این مراحل عبارتند از:

مرحله ابتدایی جراحت: محافظت، تسکین درد و درمان با داروهای ضد التهابی و فیزیوتراپی
به دست آوردن دوباره دامنه حرکتی کامل شانه
بازیابی قدرت کنترل کتف و سطوح حرکتی مفصل شانه
بازیابی عملکردهای نرمال شانه، ستون فقرات پشت سینه، کتف، گردن
بازیابی قدرت عضلات گرداننده شانه
تمرین هایی برای رسیدن به سرعت، قدرت، حس عمقی و چابکی قبلی
شروع دوباره ورزش یا کار

تزریقات کورتیکواستروئید ممکن است در مراحل ابتدایی و زمانی که مشکل التهاب و بورسیت شدید شانه وجود دارد، برای کاهش درد مفید باشد.

مهم است اشاره کنیم که زمانی که درد بورسیت شانه فروکش کرد، برای آنکه مطمئن شویم که گرفتگی شانه با از بین رفتن اثر تزریق باز نمی گردد، قدرت وانعطاف پذیری مفصل شانه و درگیر شدن آن با ستون فقرات پشت سینه، گردن و نحوه حرکت مفصل شانه باید مورد بررسی قرار گیرند.

اگر نحوه حرکت کردن شانه بررسی نشود، احتمالا گیر افتادگی شانه دوباره اتفاق خواهد افتاد یا ممکن است مشکل پیشرفت کند و تبدیل به تاندینوپاتی یا پارگی عضلات گرداننده شانه شود.

ریکاوری آسیب گیر افتادگی شانه چقدر طول میکشد؟

هر گیر افتادگی شانه از دیگری متفاوت است. بعضی از ایمپنجمنت ها حتی به یک جلسه درمانی پاسخ مطلوبی نشان می دهند، در حالی که ممکن است بهبود بعضی از موارد حادتر چند هفته تا چند ماه زمان ببرد و برای درمان بعضی دیگر نیاز به جراحی باشد.

هیچ چارچوب زمانی مشخصی وجود ندارد که نشان دهد که چه موقع باید از یک مرحله درمانی به مرحله بعدی رفت
فیزیوتراپی آسیب گیر افتادگی شانه
فیزیوتراپی سندروم افتادگی شانه

تعیین وضعیت جراحت شما در دوره توانبخشی و فیزیوتراپی به فاکتور های بسیاری بستگی دارد و در هنگام انجام معاینات بالینی توسط فیزیوتراپیست انجام می شود.

شما متوجه خواهید شد که در بسیاری از موارد، همانطور که عملکرد شما بهبود پیدا می کند و نتایج بررسی ها بهتر می شود، فیزیوتراپیست شما پیوسته مراحل توانبخشی را جلو می‌برد.

همچنین اشاره به این نکته مهم است که پیشرفت از یک مرحله به مرحله دیگر باید تحت نظارت دقیق یک فرد باشد زیرا رفتن به سطح بعدی بازتوانی ، اگر زود تر از زمان درست آن باشد، ممکن است منجر به آسیب دیدگی مجدد و پریشان شدن بیمار از نظر روحی شود.

ما در فیزیوتراپی دایان با استفاده از بروزترین تکنیک های درمانهای دستی و ورزش درمانی و همچنین استفاده از جدیدترین دستگاههای روز دنیا همانند لیزر درمانی پرتوان، مگنت درمانی(مغناطیس درمانی)، طب سوزنی، شاک ویو درمانی ، الکتروتراپی و… به درمان کامل شانه شما کمک خواهیم کرد.

دلایل اصلی و ثانوی گیر افتادگی شانه:

بعضی از دلایل گیر افتادگی شانه اصلی (ساختاری) و بعضی دیگر ثانوی (مربوط به وضعیت بدنی و حرکات بدن) هستند.

دلایل اصلی گیر افتادگی روتاتور کاف _ آسیب ساختاری:

مشکلات ساختاری عموماً مشکلاتی هستند که از بدو تولد وجود دارند یا مربوط به فرسودگی پیوسته ساختارهای استخوانی با افزایش سن می شوند.

با وجود این آسیب ساختاری احتمال اینکه بافت های نرم در ناحیه زیر زائده اخرومی(آکرومیون) بیشتر تحریک شوند و بیشتر به آنها فشار بیاید، بیشتر میشود و این موارد ممکن است منجر به بورسیت یا تاندونیت شانه شوند.

ناحیه زیر زائده اخرمی بعضی از افراد از تولد کوچک تر از سایرین است.

آسیب هایی مانند استئوآرتریت ممکن است باعث رشد خارهای استخوانی در ناحیه زیر زائده آخرمی و در نتیجه کوچکتر شدن این فضا شوند.
دلایل ثانوی گیر افتادگی ماهیچه های گرداننده شانه_ ناپایداری دینامیک

ممکن است گیر افتادگی به علت ناپایداری دینامیک شانه اتفاق بیفتد.

ناپایداری دینامیک شانه به این معنی است که ترکیبی از مشکلاتی مانند دامنه حرکتی بیش از حد در مفصل،سستی رباط ها و ضعف عضلانی در اطراف مفصل شانه وجود دارد.

این نوع گیر افتادگی شانه معمولاً به مرور زمان و به دلیل انجام مکرر حرکات بالای سر، حادثه شدید، وجود جراحت قبلی، وضعیت بدنی نامناسب یا بی تحرکی اتفاق می افتد.

در یک شانه ناپایدار ماهیچه های گرداننده شانه باید سخت تر کار کنند و این ممکن است موجب جراحت آنها شود.
اگر ماهیچه های گرداننده شانه بیش از حد کار کنند ،خسته میشوند و در نهایت به دلیل وجود درد یا پارگی های تاندون ها متورم و ضعیف می شوند.

وقتی ماهیچه های گرداننده شانه نتوانند کارعادی خود را انجام دهند قادر نخواهند بود که از فرو رفتن سر استخوان بازو یا هومرس درفضای زیره زائده اخرمی جلوگیری کنند و در نتیجه به بورس یا تاندون های شانه فشار وارد می شود.

در صورتی که این ناپایداری به طور مناسبی درمان نشود موجب بروز مجدد آسیب خواهد شد.

استفاده از تکنیک های غلط یا داشتن عادات تمرینی بد مانند تمرین کردن خیلی زیاد نیز یکی از دلایل شایع بروز جراحت هایی هستند که ناشی از استفاده مکرر از یک ناحیه از بدن هستند مانند بورسیت یا تاندونوپاتی.

 

مشاوره رایگان با ی فیزیوتراپی مزین:تلفن های تماس:

۰۲۱۲۲۱۴۵۶۵۱ – ۰۹۱۹۸۰۴۹۰۶۰

آدرس مراکز درمانی فیزیوتراپی مزين :

١) تهران، بام سعادت آباد، بلوار حق شناس، برج آرک طبقه همکف
٢) تهران، بام سعادت آباد، بلوار حق شناس، برج آرک طبقه همکف