فیزیو تراپی ران

کشیدگی ران چیست؟

یک کشیدگی ران اشاره به جراحتی دارد که در آن فیبرها در عضلات چهار سر بیش از حد کشیده میشوند.

ماهیچه های درون ران از سه گروه اصلی تشکیل شده اند. عضلات چهار سر در جلوی ران، همسترینگ در پشت ران و عضلات نزدیک کننده ران در ناحیه داخلی ران ها.

زمانی که کشیدگی فیبرها از اندازه ی خاصی فراتر می رود، پارگی ماهیچه رخ می دهد. این جراحت ها از یک کشیدگی کوچک تا پارگی کامل ماهیچه متغیر هستند.

دلایل کشیدگی ران

چندین فاکتور وجود دارد که می‌تواند خطر کشیدگی عضلات ران را افزایش دهد. این فاکتورها اغلب شامل موارد زیر هستند:

سفتی ماهیچه
خستگی ماهیچه
عدم تعادل ماهیچه ای
تکنیک ناصحیح هنگام تمرین کردن
ناکافی بودن زمان گرم کردن
سابقه کشیدگی یا پارگی ران بدون گذراندن دوره توانبخشی به طور مناسب
کشیدگی ران چه علائمی دارد؟
درد در حین انجام فعالیت هایی که ماهیچه آسیب دیده ران را درگیر میکند، مانند راه رفتن، بالا و پایین رفتن از پله ها، نشستن و برخاستن، لگد زدن.
درد کشنده یا یک حس کشش در هنگام کشیدن ماهیچه آسیب دیده، مانند کشیدن پاشنه تا باسن
تورم، کبودی یا حساسیت ران
یک صدای قابل شنیدن یا حس ضربه در زمان جراحت می‌تواند نشان‌دهنده یک پارگی قابل توجه باشد.
تشخیص کشیدگی
فیزیوتراپیست در زمان معاینه نگاهی به علائم کشیدگی ران خواهد انداخت. اگر نیاز به بررسی های بیشتری باشد، ممکن است برای تعیین قطعی محل و شدت جراحت از سونوگرافی یا MRI استفاده کند.

درمان با فیزیوتراپی بر موارد زیر تمرکز خواهد داشت:

کاهش درد و تورم
محافظت از جراحت
نرمال سازی دامنه حرکتی مفصل
تقویت زانو و ساق ها و ران ها، برای مثال عضلات چهار سر (به خصوص VMO) و همسترینگ
بررسی مداوم همترازی کشکک زانو
نرمال سازی طول ماهیچه و نورودینامیک ( ارتباط های بین بخش های مختلف سیستم عصبی)
بهبود حس عمقی، چابکی و تعادل
بهبود تکنیک و عملکرد، مانند راه رفتن، دویدن، اسکات زدن، پریدن و فرود آمدن
به حداقل رساندن احتمال آسیب دیدگی مجدد
بسته به شدت کشیدگی ران، روند بازتوانی معمولا ۶ هفته طول می کشد.

مهم است که برنامه درمانی را همانطور که فیزیوتراپیست مشخص می کند، به طور کامل انجام دهید تا خطر آسیب دیدگی مجدد یا ادامه دار شدن مشکلات ران کمتر شود.

پیشگیری

چندین مورد وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر کشیدگی ران انجام دهید، مانند:

گرم کردن و کشش کافی قبل و پس از تمرین
افزایش تدریجی شدت یا مقدار تمرین
نظارت بر تکنیک ها در ورزش حرفه ای
استفاده از فواید ماساژ منظم ران ها
گذراندن دوره کامل بازتوانی پس از یک جراحت در اندام های تحتانی
برای دریافت راهنمایی های بیشتر لطفاً با یک فیزیوتراپیست ورزشی مشورت کنید.

بازگشت به ورزش با وجود کشیدگی ران

اکثر بیماران معمولاً پس از یک کشیدگی ران به طور کامل ریکاوری میشوند و قادر هستند که فعالیت های ورزشی سابق خود را از سر بگیرند.

چارچوب زمانی برای بازگشت به ورزش بستگی به درجه جراحت دارد.

بسیار مهم است که برنامه توانبخشی را به طور کامل و همانطور که فیزیوتراپیست تعیین کرده است اجرا کنید تا خطر بروز عوارض جانبی هنگام از سرگیری ورزش خاصی که انجام می دهید و خطر آسیب‌دیدگی مجدد کاهش پیدا کند.

به ندرت نیاز به جراحی خواهد بود، مگر اینکه پارگی قابل توجهی در عضلات ران به وجود آمده باشد.

درمان های متداول برای کشیدگی های ران

درمان زودرس آسیب
از عوامل خطرزا دوری کنید
درمان صدمات بافت نرم
طب سوزنی و سوزن خشک
تجزیه و تحلیل نحوه گام برداشتن
تجزیه و تحلیل بیومکانیکی
کشش اکسنتریک یا واگرا
تمرین های تقویت تعادل
تمرین های اختصاصی و تعادل
تمرینات ویژه چابکی و ورزشی
داروها
ماساژ بافت نرم
بریس یا ساپورت
سوزن خشک یا درای نیدلینگ
الکتروتراپی و روشهای موضعی
بسته های حرارتی
نوار کینزیولوژی یا کینزیوتیپینگ
نورودینامیک
توان بخشی
تمرینات قدرتی
تمرینات کششی
باندهای حمایتی
دستگاه TENS
تجزیه و تحلیل فیلم
یوگا

تعویض کامل مفصل ران (آرتروپلاستی) چیست؟

در جراحی تعویض کامل مفصل ران یا لگن، بخش‌هایی از استخوان و غضروف‌های آسیب‌دیده، از مفصل دردناک لگن حذف می‌شوند و جای آن‌ها یک پروتز و یا یک مفصل مصنوعی قرار می‌گیرد. مفصل ران از نوع “گوی و کاسه‌ای” است. قسمت گوی در بخشی از استخوان فمور (استخوان ران) واقع‌شده و قسمت کاسه‌ای نیز در استخوان لگن قرار دارد. نوع و روش جراحی تعویض کامل مفصل لگن بر اساس شرایط فیزیکی هر فردی، متفاوت است.

مشکلات قبل از جراحی

قبل از عمل جراحی، بیماران ممکن است گاهی اوقات درد شدیدی در لگن، کشاله ران و ناحیه پایین ران خود تجربه نمایند. همچنین ممکن است در فعالیت‌هایی همچون؛ راه رفتن، بالا یا پایین آمدن از پله‌ها و خوابیدن در سمت آسیب‌دیده با مشکلات قابل‌توجهی روبه‌رو شوند.

بعد از عمل

پس از جراحی تعویض کامل مفصل لگن، شما در مفصل ران و ساق پای خود نوعی خشکی و ضعف عضلانی را تجربه می‌کنید. انتظار می‌رود پس از جراحی درد به‌طور متوسط ۴ الی ۶ هفته ادامه داشته باشد. بااین‌حال، ممکن است برخی از بیماران، تا ۱۲ هفته و یا حتی بیشتر درد را با خود همراه داشته باشند.

درد در وهله اول با دارو کنترل می‌شود. همچنین ممکن است فیزیوتراپیست برای کمک به کاهش ناراحتی شما، استفاده از بسته یخ را توصیه نماید. بعد از جراحی ممکن است هنگام راه رفتن، قرار دادن وزن بر روی پا سخت باشد. بسته به مورد خاص و نوع عمل جراحی، ممکن است از شما خواسته شود از قرار دادن وزن خود بر روی پای جراحی‌شده، پرهیز نمایید. به‌عنوان‌مثال شما می‌توانید در حد لمس زمین انگشتان پا را بر روی زمین قرار دهید و یا میزانی از وزن خود را بر روی پا انتقال دهید که برای شما قابل‌تحمل است.

پزشک فیزیوتراپیست، به شما در خصوص نحوه انتقال وزن بر روی پا، آموزش‌های لازم را خواهد داد، همچنین استفاده از وسایل کمکی نظیر عصا و یا واکرها برای به حداقل رساندن ناراحتی شما در طول دوره نقاهت، توصیه خواهد شد.

چگونه یک فیزیوتراپی به من کمک خواهد کرد؟

طب فیزیکی می‌تواند اطلاعات لازم را در خصوص نحوه مواجه با عمل جراحی به شما ارائه دهد، همچنین می‌تواند به شما تمریناتی را آموزش دهد که قبل از عمل وضعیت بدن خود را در یک موقعیت بهینه قرار دهید.

برای آماده‌سازی عمل جراحی، ممکن است فیزیوتراپیست موارد زیر را به شما آموزش دهد:

تمریناتی برای افزایش انعطاف‌پذیری و تقویت اندام‌های تحتانی
چگونگی استفاده از واکر یا عصا برای راه رفتن و هدایت قدم‌ها
رعایت احتیاط‌های لازم بعد از عمل جراحی
فیزیوتراپی پس از جراحی ممکن است از شما بخواهد موارد زیر را انجام ندهید:

خم کردن ران بیش از ۹۰ درجه.
خم شدن به جلو بیش از ۹۰ درجه. (برای مثال، شما قادر نخواهد بود برای پوشیدن جوراب و کفش خود خم بشوید).
شما نباید ران عمل شده را به‌صورت ضربدری بروی ران دیگر قرار دهید.
شما نباید پا و مفصل ران عمل شده را به سمت داخل بچرخانید.
ممکن است فیزیوتراپی توصیه‌هایی برای ایجاد تغییرات در خانه، به شما آموزش دهد. انجام فیزیوتراپی تعویض مفصل لگن باعث می‌شود ایمنی و روند بهبودی شما افزایش یابد، مانند افزایش ارتفاع صندلی توالت، استفاده از دستگیره‌ها برای عبور از پله‌ها، استفاده از حفاظ برای تخت، استفاده از صندلی‌های بادی و یا گرفتن میله حمام هنگام دوش گرفتن. توصیه می‌شود که شما این تغییرات را قبل از عمل جراحی انجام دهید، به‌طوری‌که هنگام برگشت به خانه کاملاً آماده‌شده باشید.

در روز اول یا دوم بعد از عمل جراحی، فیزیوتراپی به بالین شما آمده تا فرایند درمان شمارا آغاز کند. فیزیوتراپیست برای جلوگیری از آسیب دیدن شما و همچنین طی کردن دوره بهبودی به نحو مطلوب، تمام احتیاط‌های لازم بعد از عمل را برایتان مرور می‌کند.

در طول مدت نقاهت حاد شما (۳ الی ۵ روز بعد از عمل)، فیزیوتراپیست با شما کار خواهد کرد تا با خیال راحت بتوانید:

در رختخواب حرکت کرده و در حالت نشستن قرار بگیرید.
از تخت خارج شده، بایستید و به سمت صندلی حرکت کنید.
با یک وسیله کمکی (واکر یا عصا) برای مسافت‌های کوتاه راه بروید.
طیفی از تمرینات تقویتی و حرکات کششی را در رختخواب انجام دهید.
درمان طب فیزیکی شما در دوران نقاهت حاد نیز (۴ الی ۶ هفته) ادامه خواهد داشت. ممکن است نیاز باشد برای بهبودی، مدت کوتاهی در یک مرکز توان‌بخشی استقرار داشته باشید. بسته به کمک‌های موجود در خانه و توانایی‌های فرد برای ایمن ماندن، ممکن است برخی از بیماران بدون نیاز به مراقبت‌های پرستاری مرخص شده و به خانه خود انتقال داده شوند. فیزیوتراپی برای تصمیم‌گیری در این خصوص به شما کمک خواهد کرد.

همچنان که شما دوره بهبودی خود را طی می‌کنید، فرایند فیزیوتراپی شما در موارد زیر ادامه خواهد داشت:

قدم زدن و بالا رفتن از پله‌ها

حفظ تعادل – بعد از عمل جراحی ممکن است تعادل شما دچار اختلال شود، درنتیجه خطر سقوط و افتادن شما افزایش می‌یابد.
انتقال به تخت، صندلی و یا ماشین.
حرکت کامل پا و رانی که در آن تعویض مفصل صورت پذیرفته است (مانند پوشیدن جوراب و کفش).
تمرینات تقویت‌کننده عضلانی خاص به‌منظور بهبود توانایی ایستادن و راه رفتن با خیال راحت و به دست آوردن استقلال خود.
هنگامی‌که شما استقلال خود را به دست آوردید، می‌توانید این فعالیت‌ها را در خانه ادامه دهید. بااین‌حال، شما هنوز هم ممکن است به ادامه درمان فیزیوتراپی نیاز داشته باشید.

تمرینات

برای بازگرداندن عملکرد شما به سطح مطلوب، جلسات فیزیوتراپی در طیف وسیعی از حرکات و تمرین‌های کششی و فعالیت‌های تحمل وزن ادامه خواهد داشت. این سطح از درمان‌های فیزیوتراپی، بر توان‌بخشی فعالیت و اهداف خاص شما تمرکز دارد، مانند بازگشت به کار یا ازسرگیری ورزش. فیزیوتراپیست شما با انجام تمرینات مناسب این فعالیت‌ها را شبیه‌سازی می‌کند. بسته به سطح بهبودی و فعالیت‌های موردنیاز شما، تکنیک‌هایی در خصوص بلند کردن اجسام، هل دادن یا کشیدن چرخ‌دستی، بالا رفتن از نردبان، تمرینات افزایش‌دهنده چابکی و یا آهسته دویدن به شما آموزش داده خواهد شد.

پمپ مچ پا

به‌آرامی پای خود را به سمت جلو و عقب فشار دهید. این تمرین را هر ۵ یا ۱۰ دقیقه یک‌بار، چندین مرتبه انجام دهید. شما می‌توانید بلافاصله پس از عمل این تمرین را شروع کرده و تا بهبودی کامل ادامه دهید.

چرخش مچ پا

به‌آرامی مچ پای خود را به چرخش درآورید، سپس جهت آن را عکس کنید. این تمرین را ۳ تا ۴ بار در روز و در هر نوبت ۵ مرتبه تکرار نمایید.

خم کردن زانو بروی تخت

زانوی خود را خم‌کنید و پاشنه پا را به‌آرامی به سمت باسن بر روی تخت بکشید. پاشنه پا نباید از تخت جدا شود. اجازه ندهید زانوی شما به سمت داخل بچرخد. این تمرین را ۳ الی ۴ بار در روز و هر مرتبه ۱۰ بار تکرار نمایید.

انقباض عضلات باسن

عضلات باسن را منقبض کرده و تا ۵ بشمارید. این تمرین را ۳ الی ۴ بار در روز و هر مرتبه ۱۰ بار تکرار نمایید.

تکنیک دور کردن پاها

پای خود را به‌آرامی به سمت خارج بدن بروی زمین سر دهید و سپس به مکان اول بازگردانید. این تمرین را ۳ الی ۴ بار در روز و هر مرتبه ۱۰ بار تکرار نمایید.

تقویت عضلات چهار سر ران

درحالی‌که زانوی خود را صاف نگه‌داشته‌اید، عضلات ران خود را سفت (منقبض) کنید. این حالت را به مدت ۵ الی ۱۰ ثانیه نگه‌دارید. این تمرین را در یک بازه زمانی ده‌دقیقه‌ای، ۱۰ مرتبه تکرار نمایید. تا جایی ادامه دهید که ران شما خسته شود.

بلند کردن مستقیم پا

درحالی‌که زانوی شما به‌طور کامل بر روی تخت صاف است، عضلات ران خود را سفت (منقبض) کنید. همچنان که عضلات ران شما منقبض است به‌طور مستقیم چند سانتی‌متر پای خود را به‌آرامی بالا آورید. به مدت ۵ تا ۱۰ ثانیه نگه‌دارید. به‌آرامی پایین آورید. تا جایی تمرین را تکرار کنید که ران شما خسته شود.

کنترل درد و علائم

ممکن است برای کنترل درد و علائم شما، فیزیوتراپیست یک یا چند مورد از مداخلات درمانی زیر را برای شما توصیه کند:

استراحت

بعد از عمل جراحی، استراحت نقش مهمی در فرایند درمان شما ایفا می‌کند. اگر هنگام انجام فعالیت‌های خود درد احساس می‌کنید، نشان‌دهنده آن است که هنوز در بدن شما التهاب وجود دارد. شما باید از انجام فعالیت و حرکت‌هایی که باعث افزایش درد شما می‌شوند، خودداری کنید. برای انجام فعالیت‌های خود از عصا یا واکر استفاده نمایید. تنها میزانی از وزن خود را بر روی پا انتقال دهید که جراح به شما اجازه داده است. هدف از مراقبتهای بعد از تعویض مفصل ران این است که در طول دوره بهبودی، درد و علائم شما در حداقل میزان ممکن قرار داشته باشند.

گرما

گرما باعث می‌شود، رگ‌های خونی متسع‌تر (گشادتر) شوند، درنتیجه خون بیشتر به بافت خواهد رسید. این امر باعث می‌شود مواد شیمایی محرک درد از بافت آسیب‌دیده دور شوند. همچنین انتقال اکسیژن و مواد مغذی به ناحیه آسیب‌دیده بهبود می‌یابد و فرایند درمان تسریع می‌گردد. گرما در قالب یک کیسه آب گرم، پدهای گرم‌کننده و یا دوش آب گرم سودمندتر از کرم‌هایی هستند که صرفاً در شما احساس گرما ایجاد می‌کنند. معمولاً بسته حرارتی در محل دردناک برای ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، تا چهار بار در روز، قرار داده می‌شود. مراقب باشید پوست خود را بیش‌ازحد گرم نکنید، احتیاط‌های لازم را برای جلوگیری از سوختگی به عمل‌آورید. خوابیدن با پدهای گرم‌کننده برقی، ایده چندان خوبی نیست. شما پس از اعمال گرما، درد و علائم کمتری خواهید داشت، همچنین دامنه حرکتی شما نیز افزایش می‌یابد.

یخ

استفاده از یخ باعث می‌شود رگ‌ها منقبض شوند (قطر آن‌ها کاهش می‌یابد)، درنتیجه جریان خون ناحیه موردنظر کاهش می‌یابد. این امر کمک می‌کند تا درد و التهاب کاهش یابد. استفاده از یخ، به‌راحتی در خانه امکان‌پذیر است. شما می‌توانید از کیسه آب سرد، بسته‌های حاوی یخ و یا ماساژ با یخ استفاده نمایید. به‌طورکلی کمپرس سرد یا کیسه‌های یخ در محل دردناک برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه، تا چهار بار در روز استفاده می‌شود. بهتر است بین کیسه یخ و پوستتان یک حوله مرطوب قرار دهید. بعد از استفاده از کیسه یخ به‌احتمال‌زیاد درد شما کاهش می‌یابد.

تحریک الکتریکی

اعمال جریان‌های الکتریکی خفیف از طریق پوست می‌تواند در کاهش درد و تورم مؤثر باشد. در تحریک الکتریکی، سیگنال‌های جریان الکتریکی جایگزین سیگنال‌های درد می‌شوند. الکترودهایی بر روی ناحیه دردناک قرار داده می‌شود و به‌طورکلی حدود ۱۵دقیقه ناحیه موردنظر تحت تحریک الکتریکی قرار می‌گیرد. هنگامی‌که درد تسکین یابد، عضلات وارد فاز استراحت می‌شوند. برخی بیماران اظهار می‌کنند، تحریک الکتریکی برای آن‌ها، همانند یک ماساژ ملایم است. به‌واسطه شل شدن عضلات، ممکن است شما راحت‌تر بتوانید ورزش و فعالیت‌های خود را پیگیری نمایید.

تلفن های تماس: