فیزیوتراپی بعد از عمل تاندون اشیل

تاندون آشیل تاندون بزرگی است که عضلات نرمه ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند. این تاندون بزرگترین تاندون در بدن انسان است و فشارهای زیادی از جمله فشار وزن به آن وارد می شود و اگر این فشارها بیش از حد باشند، این تاندون ممکن است آسیب ببیند. در برخی موارد تنها راه درمان آسیب، جراحی است. اما این پایان مسیر درمان نیست، فیزیوتراپی بعد از عمل تاندون اشیل، روند درمان شما را بعد از جراحی کامل میکند.

فیزیوتراپی بعد از عمل تاندون اشیل

جراح با گذشت ۲ الی ۳ هفته بعد از عمل تاندون آشیل، بخیه‌ها را می‌کشد و بیمار باید از بریس مخصوص برای محافظت از پاها استفاده کند. سپس پزشک برای سریع‌تر شدن زمان بهبودی، شما را به فیزیوتراپیست ارجاع می‌دهد تا از حرکات اصلاحی و تکنیک‌های فیزیوتراپی برای بهبود بیمار استفاده کند. تکنیک‌های فیزیوتراپی بعد از عمل تاندون آشیل عبارتند از:

۱_ درمان با لیزر

در صورت وجود التهاب و درد بعد از جراحی، فیزیوتراپیست لیزردرمانی را برای بیمار تجویز می‌کند. این لیزرها با گرما دادن به تاندون آشیل ملتهب، درد بیمار را کاهش و انعطاف‌پذیری تاندون برای حرکت را افزایش می‌دهند.

۲_ شاک ویو تراپی

یکی دیگر از روش‌هایی که به عنوان روش فیزیوتراپی بعد از عمل تاندون آشیل کاربرد دارد، شاک ویو تراپی است. با استفاده از این روش در ناحیه جراحی شده، تولید کلاژن برای بازسازی تحریک می‌شود. در نتیجه درد کاهش و انعطاف‌پذیری تاندون افزایش پیدا می‌کند.

۳_ منوال تراپی

طی منوال تراپی از تکنیک‌های دستی استفاده می‌شود که با تقویت محل آسیب، به رفع درد و ناراحتی در تاندون آشیل کمک می‌کند. در نتیجه بیمار بعد از جراحی، درد کم‌تری را تجربه می‌کند.

ورزش های بعد از عمل تاندون آشیل پا

استفاده از تکنیک‌های فیزیوتراپی گفته شده به تنهایی کافی نیست و درمانگر برای فیزیوتراپی بعد از عمل تاندون آشیل از حرکات اصلاحی و ورزش هم استفاده می‌کند. برخی از ورزش‌ها و حرکات اصلاحی بعد از عمل تاندون آشیل عبارتند از:

۱_ بلند کردن پا

در حالی که به پهلو دراز کشیدید و پای جراحی شده بالا قرار دارد، عضلات ران خود را سفت و پای بالایی (جراحی شده) را تا ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر بالا ببرید. برای انجام این حرکت باید ساق پای خود را صاف نگه دارید.

۲_ کشیدن انگشتان پا

روی صندلی بنشینید و پاهای خود (حتی پاشنه پا) را روی زمین قرار دهید. سپس در حالی که بالاتنه خود را خم کردید، انگشت پاهایتان را به سمت بالا بیاورید. حدود ۱۵ ثانیه در همین وضعیت بمانید و در صورت امکان آن را تا ۳۰ ثانیه افزایش دهید. کشیدن انگشتان پا را در روز به تعداد ۵ مرتبه تکرار کنید.

۳_ کشیدن فاشیال کف پا

پاهای خود را صاف روی زمین بگذارید و حوله‌ای را دور پاهای خود بپیچید. سپس با صاف نگه داشتن انگشتان، حوله پیچیده شده دور پاها را به سمت خود بکشید. در این حالت به اندازه ۱۵ تا ۳۰ ثانیه بمانید و کشیدن فاشیال کف پاها را ۳ بار در روز تکرار کنید.

۴_ کشیدن ساق پا

دستان خود را به دیوار تکیه داده و یکی از پاها را عقب‌تر از دیگری قرار دهید. پای عقبی به طور کامل روی زمین باشد، حتی پاشنه پا! سپس با ثابت نگه داشتن پای عقبی، سعی کنید بدنتان را کمی خم کنید و وزن خود را روی پای جلویی بیندازید. در همین حالت به اندازه ۱۰ ثانیه بمانید و کشیدن ساق پا را برای هر یک از پاها به اندازه ۲۰ بار در روز تکرار کنید.

ظاهر جراحت های آشیل چگونه است؟

بیمارانی که با این مشکل به پزشک مراجعه می کنند معمولا علائم زیر را دارند:

درد در ناحیه پشت قوزک پا
تغییر در سطح فعالیت های فرد
تورم موضعی یا وجود یک گرهک (یا ندول) کوچک بر روی تاندون
احساس درد هنگاهی که فرد شروع به ورزش کردن می کند و یا بعد از تمام شدن ورزش
احساس درد هنگام حرکت کردن، بعد از نشستن برای مدت طولانی و یا هنگام بیدار شدن از خواب

دو نوع تاندینوپاتی آشیل وجود دارد:

آسیب در قسمت میانی تاندون که معمولاً در قسمتی از تاندون که ۲ تا ۶ سانتیمتر بالاتر از ناحیه اتصال تاندون به استخوان است، اتفاق می‌افتد.

آسیب در ناحیه اتصال به استخوان _ آسیبی که در نقطه اتصال آشیل به استخوان قوزک پا ایجاد می شود.

دانستن نوع آسیب دیدگی آشیل مهم است، زیرا روش درمانی که درمانگر باید برای هر کدام از آنها استفاده کند، متفاوت است.

چه چیزهایی موجب آسیب تاندون آشیل می‌شوند؟

تاندون عموماً بر اثر وارد شدن فشار زیاد بار و وارد شدن ضربه هایی که بافت های تاندون به آنها عادت ندارند، آسیب می بیند. این فشارها ممکن است به طرق مختلفی به آن وارد شوند، مانند:
شروع انجام فعالیت جدیدی که تاندون برای انجام آن آماده نیست.
استفاده از تکنیک‌های نامناسب، تغییر در محیط تمرین، مثلا دویدن در سراشیبی یا سرازیری و یا تغییر در سطحی که فرد بر روی آن می دود.
تغییر کردن کفش ها
تغییر دادن سریع شدت یا تعداد تکرار تمرین ها

چه کسانی بیشتر در معرض آسیب تاندون آشیل هستند؟

به خاطر فشار زیادی که هنگام تمرین کردن، دویدن، پریدن و … به تاندون آشیل وارد میشود، احتمال بیشتری وجود دارد که این تاندون هنگام انجام فعالیت های فیزیکی آسیب ببیند.

تخمین زده می شود که بیشتر از ۲۹ درصد از دوندگان ممکن است زمانی آسیب دیدگی تاندون آشیل را تجربه کنند.

افرادی که فعالیت فیزیکی ندارند کمتر در معرض این آسیب هستند.

علی رغم فعالیت فیزیکی کم این افراد، از هر ۱۰۰ نفر آنها فقط ۴ نفر دچار این مشکل می شوند.

همچنین شواهدی وجود دارند که نشان می دهند بعضی از عوامل، احتمال آسیب دیدگی آشیل را افزایش می دهند، مانند:

افزایش شاخص توده بدنی
فشار خون بالا
بالا بودن سطح کلسترول خون
دیابت
تغییر در ساختار بیومکانیکی پا و قوزک پا
استفاده از بعضی از داروهای کورتیکواستروئید ی یا آنتی بیوتیکی مانند فلوروکینولون
داشتن سابقه خانوادگی
دلیل این علائم چه چیزهای دیگری می توانند باشند؟
مشکلات و بیماری‌های دیگری وجود دارند که علائم یکسانی دارند، مانند:

سیاتیک
آسیب دیدگی و کبودی استخوان پاشنه
نقرس
شکستگی استخوان پاشنه
ایمپینجمنت یا بلاک عصبی
deformity haglund’s /خارهای استخوانی
خار پاشنه
یک فیزیوتراپیست با تجربه قادر خواهد بود قبل از شروع کردن دوره درمانی، با انجام بررسی و معاینه، فرق بین این مشکلات را از هم تشخیص دهد.

آسیب دیدگی تاندینوپاتی آشیل چگونه درمان میشود؟

فیزیوتراپیست های متبحر یک برنامه درمانی شخصی سازی شده را برای هر فرد تدارک می بینند.

در این برنامه ها ممکن است موارد زیر در نظر گرفته شده باشد:

استراحت کافی

دوری از عوامل تحریک کننده ای که باعث بدتر شدن شرایط می شوند/ اصلاح فعالیت ها
بررسی کفش ها و در نظر گرفتن استفاده از ارتو تیک ها
استفاده از تکنیک‌های کینزیو تیپینگ برای برداشتن فشار از بافت های آسیب دیده
گاهی اوقات استفاده از یخ و استراحت بسته به شدت آسیب
فیزیوتراپی تاندون آشیل
در فیزیوتراپی پیشرفته دایان از بروزترین دستگاههای فیزیوتراپی همانند لیزردرمانی پرتوان، مگنت درمانی(مغناطیس درمانی) ، شاک ویو درمانی، وازوترین، الکتروتراپی و … با توجه به شدت، زمان و ناحیه آسیب تاندون آشیل استفاده خواهد شد.

تمرینهای تحمل وزن در فیزیوتراپی تاندون آشیل
انتخاب تمرینهای تحمل وزن مخصوص
برنامه تمرین های کششی (فقط در صورتی که برای بیمار مناسب باشد)
پیشرفت تمرین های تحمل وزن
افزایش تدریجی میزان بار
در نهایت انجام برنامه های تمرینهای تحمل وزن پلایومتریک ( سریع) یا کنترل شده ( در صورت نیاز)
کار کردن بر روی بافت های نرم در فیزیوتراپی تاندون اشیل
انجام برخی های تکنیک های خاص برای حرکت دهی به بافت های نرم
رسیدگی به مشکلات بیو مکانیکی

بررسی اینکه آیا بیمار دچار مشکلات تعادلی است؟

بازگشت به عملکرد نرمال
از سر گرفتن تمرین ها به صورت تدریجی
ادامه دادن برنامه های قدرتی و رسیدگی به فاکتور های بیومکانیکی
از درمان های فیزیوتراپی تاندینوپاتی آشیل باید انتظار چه نتایجی را داشت؟
روند بهبودی تاندون ها معمولا کند تر از ماهیچه ها یا بافت های نرم دیگر است، زیرا آنها ذخیره خونی کمتری دارند.

بنابراین سرعت روند بهبود ممکن است متفاوت باشد.

گفته می شود که ممکن است علائم بعد از ۲ یا ۴ ماه به طور کامل برطرف شوند (اما در اصل سرعت این روند به شدت جراحت و اینکه بدن بیمار چقدر به درمان پاسخ می دهد، بستگی دارد).

تحقیقات نشان می دهند که فیزیوتراپی، با توجه به نتایج موفقیت آمیزی که در مطالعات کوتاه‌مدت و بلندمدت داشته است، بهترین روش برای درمان جراحت های تاندون است.

در یک دوره توانبخشی موفق مشاهده خواهید کرد که وضعیت بیماربه صورت پیوسته و تدریجی بهتر می شود، درد و تورم کاهش پیدا میکند و عملکرد بیمار به حالت قبل برمیگردد.

نکته ای که اهمیت زیادی دارد این است که باید مطمئن شویم که برنامه توانبخشی دقیقا طوری طراحی شود که مخصوص هر بیمار باشد و در آن بیمار با دقت و به طور تدریجی فعالیت هایش را شروع کند تا احتمال کند شدن روند بهبودی و احتمال آسیب دیدگی دوباره کمتر شود.

تاندونیت آشیل

تاندونیت آشیل یکی از بیماری های پا است که در نتیجه استفاده بیش از حد در اطراف مچ پا رخ می دهد.

تاندونیت آشیل شایع ترین نوع تاندونیت است که در ورزشکاران رخ می دهد و از رایج ترین دلایل درد و ناراحتی در پاشنه پا است.

این تاندون فاقد غشای سینوویال بوده و اطراف آن را بافت همبندی paratenon می پوشاند.

ایجاد پارگی و التهاب در تاندون و یا بافت های همبند اطراف این تاندون موجب بروز تاندونیت یا پری تاندونیت می شود.

این تاندونیت اغلب در مردان و در ورزشکارانی که ورزش هایی با حرکات تکراری و پر برخورد مانند بسکتبال ، فوتبال و دو و میدانی رخ می دهد.

افرادی نیز که حرکات تکراری با پا انجام می دهند نیز بیشتر از سایر افراد رخ می دهد.

درد ناشی از این بیماری در اغلب مبتلایان بطور تدریجی شروع شده و به مرور افزایش می یابد.

فعالیت هایی مانند پریدن ، دویدن و بالارفتن از سر بالایی برای بیماران مبتلا به این عارضه بسیار دردناک است.

ام آر آی، عکس برداری اشعه ایکس و عکس برداری اولتراسوند در کنار معاینه فیزیکی به پزشک در تشخیص بیماری و افتراق آن از سایر مشکلات کمک می کند.

محل چسبندگی تاندون به استخوان

در این وضعیت آسیب و پارگی های میکروسکوپی و در مواردی خارهای استخوانی در تاندون آشیل درست در محل اتصال آن به استخوان پاشنه ایجاد می شود.
محل اتصال عضله به تاندون
در نزدیکی محل چسبندگی تاندون به استخوان مچ پا که دارای خون رسانی ضعیف است.
علائم تاندونیت آشیل
درد تاندون آشیل
تورم و التهاب تاندون آشیل
تشدید درد با حرکت و راه رفتن
افزایش ضخامت تاندون آشیل
تورم پشت ساق پا
ایجاد خار استخوانی در محل اتصال تاندون آشیل به استخوان پاشنه
دلایل و عوامل خطر
حرکات تکراری و استفاده بیش از حد از پا
راه رفتن به مدت طولانی بخصوص بر روی سطوح ناهموار
اختلالات ساختاری پا ، زانو و حتی لگن
عدم انعطاف پذیری مناسب عضلات مرتبط
ورزش و فعالیت بدنی شدید بدون آمادگی قبلی
استفاده از کفش های خشک، سفت و غیر قابل انعطاف هنگام ورزش و پیاده روی

راهکارهای درمانی

تا زمان بهبودی کامل بیمار باید سطح فعالیت خود را کاهش داده و از انجام فعالیت هایی مانند راه رفتن طولانی که سبب تشدید درد و ناراحتی می شود بپرهیزد.

فعالیت های ورزشی را تا زمان فروکش کردن علائم کاهش دهید.

قرار دادن کمپرس یخ در محل دردناک سبب تسکین التهاب و درد می شود.

استفاده از پد های مخصوص که در کفش قرار داده می شوند و پاشنه پا را در وضعیت مناسب قرار می دهند نیز می تواند در بهبودی این عارضه موثر باشد.

استفاده از کفش با پاشنه مناسب در مبتلایان به این عارضه راهکاری موثر در بهبود و تسکین علائم بیماری است.

در صورت درد شدید بیمار می تواند از داروهای ضد درد و ضد التهاب و در مواردی با صلاح دید پزشک از داروهای کورتونی استفاده کند.

فیزیوتراپی پا از درمان های موثر تاندونیت آشیل است.

فیزیوتراپی با استفاده از متدهای درمانی همچون تمرین درمانی ، شاک ویو تراپی و تکنیک های درمان دستی به بهبودی این بیماری کمک می کند.

شاک ویو تراپی یکی از مدالیته های پرکاربرد در فیزیوتراپی است که با تحریک سلول های بافت آسیب دیده به تسریع بازسازی و ترمیم آسیب های موجود کمک می کند.

فیزیوتراپی پا سبب افزایش انعطاف پذیری و کاهش خشکی ایجاد شده می شود.

تمرینات کششی و تقویتی فیزیوتراپی پا مهم ترین راهکار درمان این عارضه است.

و فیزیوتراپی تمینات مخصوص تاندون آشیل را به بیمار آموزش می دهد تا وی در طول روز با تکرار آن ها به افزایش انعطاف پذیری تاندون و کاهش مشکلات ناشی از بیماری کمک کند.

ماساژ تاندون آشیل توسط نقش موثری در کاهش درد و بهبود انعطاف پذیری تاندون آشیل دارد.

فیزیوتراپی در منزل برای بیماران مبتلا به التهاب تاندون آشیل بسیار مناسب است،
چرا که توان حرکتی در بسیاری از مبتلایان به دلیل احساس درد شدید در مچ پا کاهش یافت است.
با دریافت خدمات فیزیوتراپی در منزل بیمار بدون نیاز به خروج از منزل و تحمل درد و سختی زیاد خدمات فیزیوتراپی را براحتی دریافت می کند.