فیزیوتراپی مفصل

جراحی تعویض مفصل زانو

جراحی تعویض مفصل زانو شامل تعویض چند بخش از مفصل زانو یا کل اجزای آن با یک ایمپلنت به منظور ترمیمی سطوح تحمل کنننده وزن آسیب دیده ای که باعث درد می شوند، می باشد. عمل تعویض مفصل زانو کامل شامل تعویض هر سه جزء مفصل آسیب دیده می شود.
تعویض مفصل زانو جزئی شامل تعویض یک یا دو بخش زانو می شود و بخش های آسیب ندیده را حفظ می کند. با وجود این که روش های جراحی و غیرجراحی به جز تعویض مفصل زانو وجود دارد، که اغلب باعث تسکین موقتی می شوند، راه حل طولانی مدت برای اغلب مشکلات تخریبی زانو تعویض مفصل زانو است.
طرح های ایمپلنت مختلف متعددی وجود دارد، اما هر کدام باعث ثبات و حرکت احیا شده می شود. روی هم رفته، جراحی تعویض مفصل زانو دو منفعت را در پی دارد (۱) حذف درد و (۲) بهبود دامنه حرکتی. در بین تمامی روش های جراحی ممکن، تعویض کامل مفصل زانو بیشترین بهبود کیفیت زندگی را عرضه می کند. این روش درصد موفقیت بالایی دارد.

کلینیک تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی امید یکی از مجهزترین مرکزهای توانبخشی ایران است. این کلینیک با بهره گیری از کامل‌ترین تجهیزات مدرن و پیشرفته روز دنیا آماده ارائه خدمات به بیمارانی است که از انواع مشکلات و آسیب‌های اسکلتی عضلانی رنج می‌برند. فیزیوتراپیست‌های مجرب این مرکز با دانش و تجربه بالا قادرند روند بهبودی پس از عمل تعویض مفصل زانو را برای بیماران آسان‌تر کنند. برای دریافت اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت می‌توانید با شماره‌های ۸۸۸۹۸۴۴۰-۰۲۱ و ۲۲۷۸۰۷۰۱-۰۲۱ تماس حاصل نمایید.

مراقبت های پس از جراحی زانو

شما عموما بسته به سرعت بهبودی بین ۱ تا ۴ روز در بیمارستان بستری می شود. قبل از ترخیص از بیمارستان، باید به اهداف متعددی دست پیدا کنید که از قرار زیر هستند:
• رفتن به رخت خواب و بیرون آمدن از آن بدون کمک گرفتن از دیگران
• کنترل درد قابل قبول
• توانایی خوردن، نوشیدن و دستشویی رفتن
• راه رفتن با وسایل کمکی ( مثل عصاف واکر) در سطح صاف و توانایی بالا رفتن یا پایین آمدن دو یا سه پله
• توانایی اجراحی حرکات ورزشی خانگی تجویز شده
• درک هر گونه توصیه ای که در مورد پیشگیری از آسیب دیدگی و تضمیمن بهبودی مناسب برای شما تجویز شده است
در هنگام تخلیه، تیم مراقبتی شما اطلاعاتی را برای بهبودی بهتر شما در خانه در اختیار شما قرار می دهد. اگر چه میزان عوارض تعویض مفصل زانو کم است، وقتی بوجود بیایند، می توانند بهبودی کامل را به تاخیر بیندازند یا محدود کنند .کادر بیمارستان در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت می کند.
پس از جراحی تعویض مفصل زانو، نباید برای حداقل شش هفته پای آسیب دیده خود را بپیچانید یا گردش دهید. همچنین در طول این زمان، در هنگام دراز کشیدن در رختخواب، باید زانوی آسیب دیده را تا حد امکان صاف نگه دارید. زانو زدن و چمباتمه زدن نیز تا مدتی پس از جراحی مفصل زانو باید انجام نشود.
پزشک شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع می دهد. فیزیوتراپیست روش ها و تجهیزات سازگاری را برای شما ارائه می کند که به شما در پیروی از دستورالعمل ها و توصیه ها و در عین حالاجرای فعالیت های روزانه کمک می کند.
نکات زیر بهبودی شما در خانه را آسان تر می سازند:
• ناحیه زخم را تمیز و خشک نگه دارید. یک بانداژ در بیمارستان بر روی ناحیه زانو قرار داده می شود و باید در صورت نیاز تعویض شود. قبل از ترخیص از بیمارستان نحوه تعویض پانسمان را یاد بگیرید.
• در مورد زمان دوش گرفتن از پزشک مشورت بگیرید.
• در صورتی که زخم قرمز به نظر می رسد یا لخته کرد، فورا به پزشک اطلاع دهید. این نشانه عفونت است.
• ورم خفیف تا متوسط برای سه تا شش ماه اول پس از جراحی نرمال است. برای کاهش ورم، پای خود را کمی بالا بیاورید و یخ روی آن قرار دهید.پوشیدن جوراب های فشاری نیز به کاهش ورم کمک می کند.
• داروها را برطبق دستورالعمل پزشک مصرف کنید. داروهای خانگی شامل قرص های مسکن و غیرمسکن ، یا داروهای رقیق کننده خون قابل تزریق، داروهای نرم کننده مدفوع و داروهای ضد تهوع می شود.
• بالا رفتن از پله باید خیلی کم انجام شود. طوری برنامه ریزی و سازماندهی کنید که تنها روزی یک یا دو مرتبه مجبور شوید از پله ها بالا یا پایین بروید.
• یک صندلی محکم با پشت صاف برای پیروی از این توصیه ها مفید است. صندلی های لمیدنی نباید مورد استفاده قرار گیرند.
• برای کمک به جلوگیری از افتادن، تمامی فرش ها باید از روی زمین برداشته شوند و اقلام اضافی داخل اتاق ها باید خارج شوند.
• شما باید قبل از شروع کردن فعالیت هایی از قبیل رانندگی و ورزش از پزشک خود مشورت بگیرید.

فیزیوتراپی بعد از جراحی

بیمار احتمالاً پس از این عمل ۲ تا ۳ روز در بیمارستان بستری می‌شود؛ البته چنانچه به عارضه‌های دیگری مانند دیابت یا ناراحتی قلبی مبتلا باشد، باید چند روز بیشتر در بیمارستان بماند. به اکثر بیماران گفته می‌شود که می‌توانند در هنگام ایستادن روی پای جراحی شده تا اندازه ای که باعث درد نشود روی آن وزن خود را بیندازند. فیزیوتراپی آموزش هایی را برای مدت زمان بستری بودن، به بیمار می دهد، آموزش های فیزیوتراپی بعد از جراحی زانو عبارتند از:
• آموزش نحوه راه رفتن با واکر یا چوب زیر بغل
• آموزش شیوه بالا رفتن و پایین آمدن از تخت یا صندلی
• کمک به استمرار انجام تمرین‌های تقویت و انعطاف‌پذیری تعلیم داده شده به بیمار پیش از جراحی
کنترل تورم زانو و مواظبت از زخم در حال التیام در این دوران اهمیت بسیار دارد. ممکن است فیزیوتراپی از تحریک الکتریکی یعنی روشی استفاده کند که در آن الکترودهایی را برای تحریک عصب‌های اطراف زانو روی پوست قرار می‌دهد تا به این وسیله درد و تورم کاهش یابد و زخم بهتر التیام یابد. فیزیوتراپ گاهی زانو را برای کاهش تورم سرد می‌کند و از وی می‌خواهد تا جوراب طبی ساقه بلند حمایت کننده بپوشد.

تمرینات ورزشی و حرکات اصلاحی

بیمار پس از بازگشت به خانه باید همچنان تمرین‌ها را دنبال کند تا از بروز عوارض جلوگیری کند و قدرت تمرین های ورزشی را به موازات بهبود حرکت زانو افزایش دهد. به این ترتیب میزان فعالیت را می‌توان به سطح پیش از جراحی تعویض مفصل زانو رساند. تمرینات ورزشی باید حتما زیر نظر فیزیوتراپ انجام شود.
هر تمرین باید ۱۰ بار انجام شود و در صورت بروز نکردن درد و راحتی بیمار می‌توان هر هفته ۵ بار به تعداد دفعات تکرار تمرین‌ها اضافه کرد تا به ترتیبی که در زیر آمده در نهایت به ۲۰ بار تکرار رسید:
• هفته اول ۱۰ بار
• هفته دوم ۱۵ بار
• هفته سوم ۲۰ بار

۱- دایره‌ها و پمپ‌های مچ پا

هر دو مچ پا را به طرف بالا به گونه‌ای خم کنید که نوک انگشتان پا به سمت خودتان باشد، سپس هر دو مچ را رو به پایین به شکلی خم کنید که این بار پنجه دور از شما باشد. ضمناً پا را در جهت عقربه‌های ساعت و خلاف آن در حالی بچرخانید که نوک پنجه رو به بالا باشد.

۲- حرکت عضله‌های چهارسر (منقبض کردن ران)

عضله‌های جلوی ران را با فشار دادن پشت زانو به تخت سفت کنید. این حالت را ۵ ثانیه حفظ کنید و سپس استراحت کنید.

۳- لغزاندن پاشنه (خم کردن مفصل ران و زانو)

مفصل ران و زانو را با لغزاندن پاشنه به سمت باسن خم کنید و در این بین پاشنه را از روی تخت بلند نکنید. پاشنه را به آرامی به حالت اول برگردانید (پاشنه نباید از زمین بلند شود). کاسه زانو را حین انجام حرکت رو به بالا نگه دارید. می‌توانید برای سر خوردن بهتر پاشنه ملافه‌ای را روی تخت پهن کنید. توجه داشته باشید فیزیوتراپ بعد از جراحی تعویض مفصل زانو با توجه به شرایط شما برنامه ورزشی را آماده می کند، بنابراین بدون مشورت با وی تمرینات را اضافه نکنید.

۴- لغزاندن پا (چرخش رو به بیرون و چرخش رو به داخل)

پای که تحت جراحی تعویض مفصل زانو قرار گرفته است را به سمت بیرون در حالتی بلغزانید که کاسه زانو رو به بالا باشد. پا را به حالت اول برگردانید. برای سر خوردن راحت‌تر پا می‌توانید ملافه‌ای را روی تخت پهن کنید.

۵- ضربه در حالت خوابیده

به پشت دراز بکشید و قوطی قهوه به وزن ۱٫۵ کیلوگرم یا پتوی لوله شده‌ای را زیر زانوی آسیب دیده بگذارید و این زانو را صاف کنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید. به آهستگی پا را پایین بگذارید و استراحت کنید. پشت زانو باید در تمام مدت تمرین روی قوطی یا پتو بماند.

۶- بلند کردن پا به صورت صاف

روی تخت دراز بکشید، در این حین پای سالم را خم کنید. پایی را که تحت جراحی تعویض مفصل زانو قرار گرفته است را صاف روی تخت بگذارید و در همین حال در حدود ۳۰ سانتیمتر پا بلند کنید، زانوی آسیب دیده نباید خم شود. ۵ ثانیه در این حالت بمانید. پا را به آهستگی پایین بیاورید و استراحت کنید.

۷- خم کردن زانو (خم کردن زانو در حالت نشسته)

روی صندلی بنشینید. تا حد امکان زانو را رو به عقب خم کنید. ۱۰ ثانیه در این حالت بمانید. به حالت اول برگردید و استراحت کنید. این حرکت را ۱۰ بار انجام دهید. ضمناً می‌توانید روی صندلی گهواره‌ای نیز بنشینید و آن را با ملایمت با گذاشتن پا روی زمین تکان دهید تا زانوها همگام با حرکت صندلی خم و راست شوند.

۸- کشش افزایش یافته زانو

روی صندلی بنشینید. زانو را تا جایی که می‌توانید رو به عقب خم کنید. بدن را برای بیشتر شدن کشش به جلو بکشید. ۱۵ ثانیه در این حالت بمانید.

۹- ضربه زدن در حالت نشسته

روی صندلی سفتی بنشینید. زانو را تا حد ممکن صاف کنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید، سپس به آهستگی پا را پایین بیاورید و استراحت دهید.

۱۰- کشش زانو در حالت صاف

حرکت تقویت کننده زانوی جراحی شده را ۱۰ دقیقه ادامه دهید. روی صندلی سفتی بنشینید و پاشنه را روی یک صندلی دیگر یا چهارپایه مقابل‌تان بگذارید. در این حالت باید کششی را در پشت زانو احساس کنید. به علاوه می‌توانید منقبض کردن ران را نیز در این حالت نشسته نیز انجام دهید تا میزان کشش بیشتر شود.

۱۱- آویزان کردن یا تاب دادن زانو

روی تخت به گونه‌ای بنشینید که پا به زمین نرسد. بگذارید زانوها خم شوند. پای جراحی شده را به جلو و عقب تا جایی تاب دهید که احساس برگشت ملایمی داشته باشید. این حرکت را ۲ تا ۳ بار انجام دهید.

۱۲- منقبض کردن عضله‌های سرینی (باسن)

دراز بکشید و عضله‌های باسن را با فشار دادن به یکدیگر منقبض کنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید.

۱۳- حرکت عضله‌های همسترینگ (پشت پا)

زانوی آسیب دیده را اندکی خم کنید و عضله‌ در امتداد پشت ران را با فشار دادن پاشنه به تخت سفت کنید. این حالت را ۵ ثانیه حفظ کنید.
بیمار باید علاوه بر برنامه تمرینی فیزیوتراپی زمانی را نیز به پیاده‌روی اختصاص دهد، چون پیاده‌روی قدرت و استقامت را بالا می‌برد. ۳ تا ۵ بار راه رفتن در اطراف خانه در هر روز کفایت می‌کند، اما فقط تا آشپزخانه یا سرویس بهداشتی رفتن کافی نیست. بهترین کار این است که بیمار سعی کند تا در محیط آزاد راه برود.

زمان بهبودی پس از انجام عمل جراحی تعویض لگن و ران

قبل از بررسی و ارائه توضیحاتی در مورد زمان بهبودی تعویض مفصل ران و لگن لازم است با تفاوت‌های بین بهبودی کوتاه‌مدت و بهبودی بلندمدت آشنا شویم.

بهبودی کوتاه‌مدت

بهبودی کوتاه‌مدت به مراحل اولیه بهبودی مانند توانایی خارج شدن از بستر بیماری و مرخص شدن از بیمارستان گفته می‌شود. در روز اول یا دوم پس از عمل، جهت کمک به حفظ تعادل بیمار، به او یک والکر داده می‌شود. در روز سوم پس از عمل، بیشتر بیماران مرخص شده و می‌توانند به خانه مراجعه نمایید. بهبودی کوتاه‌مدت به عدم نیاز به مسکن‌ها و توانایی داشتن خواب راحت شبانه بدون استفاده از مسکن نیز گفته می‌شود. هنگامی‌که بیمار بتواند بدون استفاده از وسایل کمکی و مسکن‌ها به راه رفتن اطراف خانه بپردازد (بتواند تا دو بلوک اطراف خانه را بدون نیاز به مسکن و استراحت پیاده‌روی کند) زمان بهبودی کوتاه‌مدت را طی می‌کند. زمان متوسط دوران بهبودی کوتاه‌مدت در بیشتر بیماران بین ۴ تا ۶ هفته است.

دوره بهبودی طولانی‌مدت

بهبودی طولانی‌مدت به ترمیم کامل زخم‌های عمل جراحی و بافت‌های نرم داخلی گفته می‌شود. هنگامی‌که بیمار بتواند به کار خود بازگشته و فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهد، در مراحل طی کردن دوره بهبودی جهت رسیدن به بهبودی طولانی‌مدت است. نشانه دیگر رسیدن به دوره بهبودی طولانی‌مدت، زمانی است که بیمار سرانجام احساس کند به وضعیت طبیعی سلامتی بازگشته است. زمان متوسط دوران بهبودی بلندمدت در بیشتر بیماران حدود ۶ ماه است. ین ما به این نتیجه رسیده‌اند که بیشتر بیماران زمانی به بهبودی می‌رسند که وضعیت جاری آن‌ها در مورد تحمل درد و عدم صحیح کار کردن مفاصل بهبودی زیادی پیدا کرده باشد.

عوامل زیادی وجود دارد که بر زمان بهبودی پس از این عمل مؤثر است:

بینش مثبت یکی از بزرگ‌ترین عوامل است. بیماران باید برای کار سخت و قدری تحمل درد خود را آماده کنند و این انتظار را داشته باشند که حاصل این تحمل‌ها به بهبودی و آینده‌ای روشن می‌انجامد.
دارای آگاهی کافی در مورد عمل جراحی تعویض لگن و باسن بوده و حمایت قوی جهت بهبودی کامل نیز داشته باشند.
آمادگی کافی برای دوره بهبودی پس از عمل، شانس بهبودی سریع‌تر و بهتر را بالا می‌برد.
خانه را باید برای دوران بهبودی آماده کرد و کلیه موکت‌ها و پادری‌های لیز را که ممکن است باعث سرخوردن بیمار هنگام راه رفتن شود را جمع‌آوری کرد.
فیزیوتراپی در طول ۶ هفته اول پس از عمل بسیار کمک کننده خواهد بود. بیشتر تمرینات لازم برای بیماران، در خانه قابل انجام است. به بیماران توصیه می‌شود فیزیوتراپی را به عنوان یک جزء لاینفک دوران بهبودی خود در نظر داشته باشند و جهت سرعت بخشیدن به بهبودی خود، روزانه تمرینات فیزیوتراپی را انجام دهند.
به طور کلی بیمارانی که عمل جراحی تعویض لگن را انجام داده‌اند سریع‌تر از بیمارانی که تعویض زانو کرده‌اند به بهبودی می‌رسند؛ اما لازم به ذکر است دوران بهبودی عمل تعویض لگن و ران از بیماری به بیمار دیگر متفاوت است. برخی از بیماران ممکن است نیاز به سپری شدن ۶ ماه جهت رسیدن به بهبودی داشته باشند در صورتی که دوران بهبودی در برخی بیماران ممکن است فقط ۴ هفته طول بکشد.

تکنیکهای توان‌بخشی بعد از جراحی تعویض مفصل لگن و ران

درمان‌های دستی فیزیوتراپی مانند ماساژ درمانی، به حرکت درآوردن مفاصل، اولتراسوندتراپی، الکتروتراپی، مگنت‌تراپی، اوزون‌تراپی و تزریق prp جهت بهبودی جای زخم و بالا بردن دامنه حرکت مفاصل بسیار مفید می‌باشند. انجام این درمان‌ها به ویژه در ۶ تا ۱۲ هفته اولیه بعد از عمل تعویض لگن و ران بسیار مهم می‌باشد.

حرکات انفعالی دنباله‌دار (CPM)

پس از عمل جراحی فوق، معمولاً بیماران تا ۴ هفته از عصای کمک کننده برای راه رفتن استفاده می‌کنند. استفاده از دستگاه CPM (حرکت انفعالی دنباله‌دار) کمک مؤثری در بهبودی مفاصل خواهد بود.

تمرینات تقویت لگن

در ادامه تمرینات تقویت لگن که پزشکان و ین فیزیوتراپی برای بیماران پس از عمل تجویز می‌کنند آورده شده است. معمولاً به بیماران توصیه می‌شود این تمرینات را چند بار در روز و هر بار ۱۰ تا ۱۵ دفعه تکرار کنند.

فشردن ماهیچه‌های چهار سر

ماهیچه‌های چهار سر در جلوی ران واقع شده و مفاصل لگن را کنترل و حمایت می‌کند. جهت انجام این تمرین بیمار باید کارهای زیر را انجام دهد:

با پاهای کشیده بر پشت خود دراز بکشد.
ماهیچه‌های چهارسر در جلوی ران را منقبض کند.
در طول انقباض، پا باید به طور مستقیم نگه داشته شده باشد؛ بنابراین ممکن است بر پشت زانو فشار وارد شود.
این حالت را برای ۵ ثانیه حفظ کرده و سپس رها سازد.
تمرین فوق باعث می‌شود ماهیچه‌های چهارسر بدون حرکت دادن و یا وارد آمدن فشار بر روی لگن تقویت شوند.

فشار بر عضله گلوت

ماهیچه‌های گلوت در پشت ران واقع شده و مفاصل لگن را کنترل و حمایت می‌کند. جهت انجام این تمرین بیمار باید کارهای زیر را انجام دهد:

با پاهای کشیده بر پشت خود دراز بکشد.
کفل خود را فشرده و ماهیچه‌های گلوت را منقبض کند.
این حالت را برای ۵ ثانیه حفظ کرده و سپس رها سازد.
همانند تمرین فشار بر ماهیچه چهارسر، این تمرین نیز باعث تقویت ماهیچه‌های گلوت شده بدون اینکه بر مفاصل جدید فشاری وارد کند.

پمپ زدن قوزک پا

تمرین دادن ماهیچه‌های قسمت پایینی پاها باعث تقویت آن‌ها و افزایش جریان خون در آن‌ها می‌شود. جهت انجام این تمرین بیمار می‌بایست مراحل زیر را طی نماید:

بر روی زمین به پشت دراز بکشد درحالی‌که قوزک پاها به سمت بالا بر روی یک حوله و یا موکت تکیه داده شده‌اند.
پا را خم کند. پاشنه پا را به سمت خارج بدن بکشد به‌نحوی‌که انگشتان پا به سمت بالا باشد و سپس آن را به یک سمت بدن متمایل کند.
این حالت را برای ۵ ثانیه حفظ نماید.
پاشنه را به سمت دیگر بدن چرخانیده به‌طوری‌که انگشتان پا به سمت خارج از بدن قرار گیرد.
این حالت را برای ۵ ثانیه حفظ نماید.
تمرین پمپ قوزک پا گردش خون در پاها را تحریک کرده و باعث قوی‌تر شدن قسمت پایینی پاها می‌شود. این کار به حمایت از لگن کمک می‌کند.

لغزانیدن پاشنه پا

این تمرین هم ماهیچه‌های چهارسر و هم ماهیچه‌های گلوتا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. جهت انجام این تمرین لازم است بیمار به طریقه زیر عمل کند.

درحالی‌که پاها کشیده شده‌اند بر روی زمین به پشت دراز بکشد.
لگن و زانوی متناظر را خم کند. زانو را از تخت جدا کرده و در همان حال کف پا را بر روی تخت بلغزاند.
پای دیگر باید به حالت مستقیم قرار داشته باشد.
این حالت را برای ۱۰ ثانیه نگاه دارد.
این تمرین بر روی ماهیچه‌های چهارسر و ماهیچه‌های زردپی پشت زانو کار می‌کند و به بیشتر کردن دامنه حرکت ماهیچه‌های بیمار کمک می‌کند.

حرکت مفصل ران

این تمرین شامل حرکت دادن پاها و دور کردن آن‌ها از بدن می‌شود. این تمرین به شکل زیر انجام می‌شود.

بیمار بایست با پاهایی کشیده به پشت دراز بکشد.
درحالی‌که انگشتان به سمت بالا قرار دارد، پا را مستقیم نگه دارد. سپس پا را به یک طرف گردانده و از مرکز بدن دور کند.
پا را به مرکز بدن برگرداند. زاویه داشتن پا با بدن ممکن است باعث بروز مشکلاتی مانند دررفتگی گردد.
پای دیگر را کشیده و مستقیم نگاه دارد.
درنهایت این تمرین می‌تواند به حالت ایستاده درحالی‌که دست‌ها به پشت یک صندلی محکم شده‌اند نیز انجام شود. در صورت آمادگی بیمار، ممکن است فیزیوتراپی با کمک یک نوار لاستیکی، فشار و مقاومت این تمرین را بیشتر کند. این تمرین باعث مقاوم شدن لگن خاصره شده و به گام برداشتن طبیعی بیمار کمک می‌کند.

کشش زانو

این تمرین می‌تواند در حالت نشسته بر یک صندلی محکم نیز انجام شود.

کف پا را بلند کرده و زانو را بکشید تا جایی که پا به حالت مستقیم قرار گیرد.
پا را برای ۵ ثانیه در همین حالت نگاه دارید.
به آرامی کف پا را پایین بیاورید تا بر روی زمین قرار گیرد.
این تمرین باعث قوی‌تر شدن ماهیچه‌های چهارسر شده و قابلیت انعطاف زانو و لگن را افزایش می‌دهد.

بالا بردن پاها به حالت مستقیم

این تمرین چندین هفته پس از عمل جراحی به بیمار توصیه می‌شود:

بیمار بایست به پشت دراز بکشد.
پایی که عمل نشده را خم کند. در این حالت زانو در بالا و کف پا بر روی زمین قرار می‌گیرد.
پای عمل شده را راست کند تا پا به حالت مسطح بر روی تخت قرار گیرد.
پس از آن پای مستقیم را از زمین بلند کرده و به سمت سقف بالا ببرد. پاشنه پا باید حداقل ۳ تا ۶ اینچ از کف زمین بلند شود.
پس از آن به آرامی پا را به پایین برگرداند.

مشاوره رایگان با ی فیزیوتراپی مزین: